Skip to main content
Artikel
3 juni 2024

“Dood gaan we allemaal, dus waarom niet goed voorbereiden voor het zover is?”

Heb jij je digitale nalatenschap al geregeld? Aniek Breevoort wel. Patricia Goosensen niet. Voor de twintigers voelt de dood nog ver weg. Maar ze weten ook dat hen altijd iets kan overkomen. De vriendinnen gaan met elkaar in gesprek over hun digitale nalatenschap.

Foto van Aniek op scooter met zonnebril en helm op

Aniek: “Ik hoorde voor het eerst over digitale nalatenschap via mijn werk. Zo ben ik erover na gaan denken. Je staat er niet bij stil, maar als je overlijdt laat je online een hoop achter. Denk maar eens aan wat er allemaal in je telefoon staat.”

Patricia: “Ik ben zelf in 2018 mijn moeder verloren. Toen had ik voor het eerst te maken met digitale nalatenschap. Mijn geluk was dat mijn moeder bijna overal hetzelfde wachtwoord gebruikte, en dat wachtwoord kende ik. Daardoor konden we het meeste snel regelen. Anders was het een ingewikkelder verhaal geweest.”

Aniek: “Het lijkt me heel naar als ik overlijd en mijn nabestaanden kunnen nergens bij. Daarom heb ik mijn partner en mijn zusje toegang gegeven tot mijn wachtwoordenkluis. Daar staan meer dan 300 wachtwoorden in opgeslagen. Het geeft mij rust om te weten dat zij die niet allemaal hoeven te raden als ik er niet meer ben. Ik wil dat ze zich kunnen richten op het verwerken van het verlies en niet op alles wat er geregeld moet worden.”

Patricia: “Ik ben daar nog niet mee bezig geweest. Maar nu ik erover nadenk, is het wel slim om de belangrijkste gegevens op te schrijven. Ik ben vrijgezel. Ik denk dat jij wel weet bij wie ik mijn huurcontract heb, maar weet je ook wie mijn provider is? Of waar ik mijn verzekeringen heb afgesloten?”

Aniek: “Nee, sommige dingen kan ik raden maar ik weet niet alles. Het voordeel is dat ik de pincode van je telefoon ken. Daarmee komen we een eind. Maar ik weet inderdaad niet waar je verzekerd bent.”

Patricia: “Dat zijn dingen om over na te denken. Ik moet een keer een lijstje maken. Mijn moeder had destijds een map waar ze alles in had opgeschreven. Dat was makkelijk, want zo konden we afvinken wat we allemaal hadden geregeld. Het is voor mijn nabestaanden natuurlijk ook fijn als ik dit zelf regel in geval van nood. Niet alleen zodat jullie in de belangrijke accounts kunnen, maar ook op het gebied van privacy. Want wil ik eigenlijk wel dat iedereen in mijn telefoon kan als ik dood ben?”

Aniek: “Dat is een goede vraag. In je telefoon staan zoveel van je eigen gedachten, wensen en dromen. Ik kan me voorstellen dat nabestaanden het fijn vinden om daarin te kijken. En dat ze je foto’s nog terug kunnen zien. Ik vind het zelf geen probleem. Maar het kan ook gebeuren dat je dingen te weten komt van iemand die je beeld veranderen.”

Patricia: “Ik heb er zelf ook voor gekozen om de WhatsApp-gesprekken van mijn moeder niet te lezen. Ik vond dat te privé. Andersom denk ik dat ik ook liever niet heb dat anderen mijn gesprekken teruglezen. Dat doe je niet als iemand leeft, dus waarom wel als diegene er niet meer is?”

Aniek: “Je wilt bovendien niet dat er na je overlijden nog discussie over ontstaat. Bijvoorbeeld omdat je partner vindt dat die de foto’s en gesprekken wel mag bekijken, terwijl je ouders dat liever niet hebben. Daarom is het beter om het zelf alvast op te schrijven. Dan hebben je nabestaanden een duidelijke handleiding van wat je had gewild.”

Patricia: “Ik merk dat het goed is om het hier nu over te hebben. Je hebt bij mij een zaadje geplant. Ik vind sowieso dat er op de dood een te groot taboe rust. Het is juist handig om te praten over je wensen. Wil je worden begraven of gecremeerd? Welke muziek wil je op je uitvaart? En dus ook, wat laat je digitaal na? Wil je dat je social media omgezet wordt in een in memoriam-pagina, of heb je liever dat alles wordt verwijderd?”

Aniek: “Eens. Ik merk dat ik er met jou en andere vriendinnen goed over kan praten. Jullie staan ervoor open. Maar mijn ouders vinden het confronterend. Als ik het onderwerp aansnijd bij mijn vader zegt hij altijd dat we ons daar nog niet mee bezig hoeven te houden. Mijn moeder kan er inmiddels beter over praten. Misschien scheelt het dat het op onze leeftijd nog ver weg lijkt. Maar dood gaan we allemaal, dus waarom niet goed voorbereiden voor het zover is?”

Patricia: “Precies. Ik ben zeker van plan om dit gesprek vaker te gaan voeren met familie en vrienden. Al is het maar om ze aan te denken te zetten.”

Wil jij na het lezen van dit interview zelf aan de slag om je digitale nalatenschap te regelen? Wij loodsen jou er in 8 stappen doorheen. Schrijf je hier in. Of check de stappen hier.